Na een paar biertjes durfde ik het aan. Een gesprek met ChatGPT4.o. Het voelde een beetje raar. Passend in het rijtje van eerste keer op de computer, eerste mailtje, eerste keer met de muis, eerste keer op het world, wide, web. Ik praatte met een computer. Beetje ongemakkelijk was het wel. Omdat ik me Joaquin Phoenix in Her voelde, maar dan zonder snor en met een leuker leven. Maar toch, ik praatte met een Ai. En ze praatte terug. Welkom in de nieuwe wereld, waarin weer een stukje sciencefiction verleden tijd was geworden. De robot van de bank dat ik me eerder die middag had niet begreep, voelde als een veenlijk en de lieve Siri die iedereen voor me belt, was een oude tante geworden.
OpenAi zet de eerste stap op het pad dat futuristen al een tijdje voorspellen: de wereld wordt onze assistent. De vraag is alleen van wie die wereld is? Als ik praat met ChatGPT, praat ik met een Amerikaans luistervinkje. En Microsofts CoPilot, Google en Apple zijn ook niet Europees.
Dat is niet zo raar. Er waren ook eerder commerciële dan publiek media, maar waar blijft de publieke Ai? Welk land, welke provincie of welke gemeente bouwt een eigen Ai die snel en betrouwbaar overheidsinformatie ontsluit. Die me, zonder hallicunaties, uitlegt wat mijn plichten en rechten zijn? Die zorgt dat de straat op betrouwbare manier communiceert met mijn auto. Die op een veilige manier zorgt voor veiligheid? Die in feite de overheid van de toekomst bouwt?
In het net verschenen regeerakkoord staat dat het gebruik van Ai door de overheid voordelen biedt maar ook aan voorwaarden wordt gebonden zodat veiligheid, privacy en rechtsbescherming geborgd zijn. “De overheid, waarbij de kennis van digitalisering moet worden versterkt, en de maatschappij worden weerbaar gemaakt tegen desinformatie en ‘deepfakes’.” Maar mensen, dat is het nu. Regeren is vooruitzien. Nadenken over de volgende stap en die daarna. En als je dan toch gaat bezuinigen op de Publieke Omroep, bouw daarvan dan een Publieke Ai.
